Nie odkryte dokumenty ujawniają szpiega, który podawał informacje o tajemnicach Hitlera

MI6 uzyskał kluczowe tajemnice od szpiega działającego w samym sercu najwyższego dowództwa Hitlera w najważniejszych latach wojny, ujawniły nowo odkryte dokumenty wywiadowcze.

Tajny agent o kryptonimie „Knopf” przekazał służbom wywiadowczym informacje o planach Hitlera na Morzu Śródziemnym i na froncie wschodnim, o zdrowie feldmarszałka Erwina Rommla, a nawet o lokalizację „Wilczego Szańca” – siedziby Führera w Prusach Wschodnich.

Historycy mają tendencję do pogarszania wojennej roli MI6 – w porównaniu z kluczowym znaczeniem wiadomości dekodowanych w Bletchley Park – ale odkrycie agenta Knopfa przez historyka Cambridge Paula Wintera pokazuje, że Wielka Brytania uzyskała dokładną i bardzo cenną inteligencję z sieci agentów w wyższych szeregach III Rzeszy.

Dokumenty, odkryte w archiwach Churchilla w Cambridge i archiwach narodowych, pokazują, że Knopf i jego poddani powiadomili brytyjski wywiad o niemieckich planach inwazji na Maltę w 1942 r., Przekazali zamiary Rommla w Afryce Północnej i ujawnili fatalną obsesję Hitlera na zdobycie Stalingrad na froncie wschodnim.

Führer był „zdecydowany za wszelką cenę schwytać Stalingrad”, donosił Knopf. Katastrofalny atak Hitlera na rosyjskie miasto, które doprowadziło do zniszczenia 6. Armii Niemieckiej, jest postrzegany jako punkt zwrotny w wojnie.

Agent Knopf był początkowo rekrutowany i prowadzony przez wywiad polski. W 1940 r. Polski rząd na uchodźstwie w Londynie zgodził się przekazać cały swój materiał wywiadowczy tajnej służbie wywiadowczej [SIS], lepiej znanej jako MI6, zapewniając Wielkiej Brytanii nieprzerwany strumień najwyższej jakości danych wywiadowczych do końca wojny.

Archiwa MI6 pozostają zamknięte, a rzeczywista tożsamość agenta Knopfa może nigdy nie być znana, ale nowo odkryte dokumenty wskazują, że szpiegiem gwiazd był Niemiec z dostępem do wysokiej jakości informacji wojskowych.

Jeden z brytyjskich raportów wywiadowczych odnotował: „Źródło, którego Polacy bardzo wysoko cenią, nie jest Polakiem. Nie określił swoich informatorów, ale oświadcza, że ​​są wysoko postawieni i mają kontakt z niemieckim naczelnym dowództwem. ”

Dr Winter powiedział: „Odkrycie agenta Knopfa i jego kolegów szpiegów po raz pierwszy pokazuje, że brytyjski SIS zyskał wyjątkową pozycję w niemieckim myśleniu operacyjnym i strategicznym w najważniejszych fazach wojny. Być może nigdy nie poznamy ich prawdziwej tożsamości lub odpowiednich losów, ale ich śmiałość i odwaga są ponad wszelką wątpliwość ”.

Funkcjonariuszem odpowiedzialnym za kontakty między wywiadem polskim a brytyjskim był komendant Wilfred „Biffy” Dunderdale, były szef stacji MI6 w Paryżu. Biffy Dunderdale, przyjaciel Iana Fleminga, który pracował wówczas w marynarce wojennej, był jednym z modeli postaci Jamesa Bonda.

Dunderdale i MI6 byli wyraźnie zachwyceni strumieniem dokładnych informacji wywiadowczych przybywających do Whitehall za pośrednictwem Polskiej Służby Bezpieczeństwa.

W ocenie szpiega, napisanej w kwietniu 1943 r. Przez Alana Brooke’a, szefa Imperialnego Sztabu Generalnego, zauważono, że: „Knopf bardzo dokładnie przewidział ogólny zarys niemieckiej kampanii letniej w Rosji. Wiele z jego raportów było jasnych i rzeczowych i wykazywało dokładność szczegółów, co wyklucza możliwość odgadywania inteligencji ”.

Raporty Knopfa były z pewnością czytane przez Winstona Churchilla, a dostarczone przez niego dane wywiadowcze byłyby podstawą ogólnej strategii wojennej premiera.

Knopf najwyraźniej wysyłał swoje raporty drogą bezprzewodową, ponieważ raport o jego pracy MI14, niemieckiej sekcji Urzędu Wojennego, odnosi się do „błędów w transmisji”, takich jak błędne nazwy.

MI6 był w stanie potwierdzić informacje Knopfa i upewnić się, że nie był podwójnym agentem, który podawał fałszywe informacje, sprawdzając jego raporty przeciwko niemieckim wiadomościom odszyfrowanym przez łamaczy kodu w Bletchley Park, znanym jako „Najbardziej Tajne Źródła”.

Między lutym 1942 r. A lutym 1943 r. Knopf dostarczył swoim przewodnikom co najmniej dziesięć oddzielnych raportów na temat niemieckiej strategii i operacji na froncie wschodnim, w tym daty głównej ofensywy Hitlera przeciwko Związkowi Radzieckiemu i „zgrupowania armii”.

Szpieg zidentyfikował również lokalizację Wolfsschanze lub Wilczego Szańca, umocnionej kwatery wojskowej Hitlera na froncie wschodnim. Legowisko zostało zbudowane w lasach Prus Wschodnich w okresie poprzedzającym operację Barbarossa, nazistowską inwazję na Związek Radziecki, a Hitler spędził tam wiele miesięcy między 1941 a listopadem 1944 r. Brytyjczycy zauważyli, że „dokładne informacje Knopfa na temat . pozycja Sztabu Hitlera [jest potwierdzona] z Najbardziej Sekretnych Źródeł ”.

W czasie, gdy Knopf donosił, Churchill i Stalin byli sojusznikami w walce z nazistowskimi Niemcami, ale nie wiadomo, czy wywiad uzyskany przez Wielką Brytanię dotyczący Wschodniego Frontu został przekazany Moskwie.

Z wdzięcznością przyjmując polski wywiad, Wielka Brytania potajemnie szpiegowała polski rząd na uchodźstwie, przechwytując i dekodując jego wiadomości. Te przechwycone wiadomości dostarczyły dodatkowych dowodów na wartość i niezawodność Knopfa jako szpiega.

Jedno z takich przechwyceń odnosiło się do „agentów tajnych służb nr 594”, sieci agentów penetracyjnych działających w Polsce, ściśle związanych z Oberkommando der Wehrmacht (OKW), Naczelnym Dowództwem Sił Zbrojnych Niemiec. Oczywiste jest, że „agenci tajnych służb nr 594” i „Knopf” to jedno i to samo.

Na przykład zarówno „Knopf” (w materiale przekazanym przez Polaków), jak i „594” (w materiale potajemnie przechwyconym przez Wielką Brytanię) poinformowali, że Rommel, niemiecki dowódca sił Osi w Afryce Północnej, został „tymczasowo odwołany [do Niemiec ] z powodu niebezpiecznych objawów wadliwego krążenia krwi spowodowanego nadmiernym wyczerpaniem i afrykańskim słońcem ”. Język w obu raportach jest identyczny. Przedstawiciele ci wykazali swoją wartość 19 czerwca 1941 r., Kiedy do rządu polskiego w Londynie dotarł raport ostrzegający o zbliżającej się inwazji Niemiec na ZSRR. Operacja Barbarossa rozpoczęła się trzy dni później.

Te same źródła poinformowały później polskie służby specjalne, gdy niemiecka ofensywa na Wschodzie skończyła się krwawo. Hitler, jak donosili, domagał się, aby „dalsze operacje ofensywne były podejmowane w regionie Stalingradu, dopóki nie zostanie skapitulowany, a jeśli chodzi o zdobycie miasta, nie należy brać pod uwagę strat”.

Brytyjscy spymasterzy byli ze zrozumiałych powodów zdenerwowani, że Knopf może być podwójnym agentem, ale wewnętrzna ocena odzwierciedla, jak wiele zaufania MI6 miał do agenta: „Nie ma wątpliwości, że JX / Knopf [JX jest skrótem od„ Polish Source ”] ma bardzo dobre kontakty i to, że większość jego informacji jest zdrowa … Knopf bardzo rzadko był winny przekazywania pogłosek lub roślin ”. Historycy od dawna zakładali, że ludzka inteligencja odgrywała tylko niewielką rolę w wojnie, a to sygnalizuje inteligencję, przechwycenie i decydującym czynnikiem było odszyfrowywanie wiadomości bezprzewodowych. Badania dr Wintera dowodzą nie tylko, że Wielka Brytania miała agentów najwyższego szczebla w niemieckim naczelnym dowództwie, ale że zapewniały one kluczową inteligencję.

Nieuchronnie odkrycie rodzi dodatkowe pytania.

Kim byli Knopf i jego informatorzy? Ile wywiadu przekazano sojusznikom Wielkiej Brytanii w Moskwie i Waszyngtonie i jak wpłynęło to na planowanie strategiczne? Przede wszystkim, co stało się z Knopfem i jego współspiskowcami?

„Historycy mogą nigdy nie poznać prawdziwej tożsamości„ Knopfa ”/„ tajnych agentów nr 594 ”ani tego, dlaczego ryzykowali swoje życie, by szpiegować aliantów” – pisze dr Winter w swojej pracy. Jeśli MI6 nie zdecyduje się odtajnić swoich akt wojennych, agent Knopf, niedoceniany szpiegowski bohater II wojny światowej, pozostanie bezimienny.